ایران در کافا؛ سطح پایین، بد موقع و پایین‌تر از شان تیم ملی
به گزارش فوتبال 360، تیم ملی فوتبال ایران قرار است شهریورماه در رقابت‌های کافا 2025 شرکت کند تا بار دیگر تجربه حضور در رقابت‌های آسیای میانه را لمس کند. ایران در این دوره از بازی‌ها قرار است در گروه دوم با تاجیکستان، افغانستان و مالزی دیدار کند که هر 3 تیم در رنکینگ فیفا جایگاه بسیار بدی داشته و از صدم دنیا به بعد قرار دارند.
تازه در این گیرودار، مالزی هم که به عنوان میهمان به این رقابت‌ها دعوت شده، از خیر حضور در این تورنمنت گذشته و گفته از آنجا که در فیفادی حضور ندارد، نمی‌تواند در این مسابقات شرکت کند. پس، تا به اینجا، اگر جایگزینی برای این تیم پیدا نشود، ایران در شرایطی پا به این جام می‌گذارد که فقط 2 بازی در مرحله گروهی با تیم‌های افغانستان و تاجیکستان خواهد شد.
بازی روی چمن مصنوعی، خارج از فیفادی
مشکلات کافا 2025 برای ایران، فقط معطوف به غیبت مالزی و 3 تیمه شدن گروهش نیست. طبق برنامه، قرار شده گروه اول، متشکل از ازبکستان، قرقیزستان، ترکمنستان و عمان در تاشکند بازی کنند ولی بازی‌های گروه دوم به میزبانی تاجیکستان برگزار می‌شود. این بدان معنی است که ایران باید بازی‌هایش را در ورزشگاه حصار تاجیکستان که روی چمن مصنوعی است برگزار کند. این موضوع در شرایطی است که دوباره طبق برنامه قرار است بازی‌های مرحله گروهی هر 3 روز یکبار انجام شود.
زمین بد و برنامه‌ریزی خطرناک از یک سو و آغاز این تورنمنت پیش از فیفادی، باعث شده تا همین حالا از کیفیت نداشته این جام کمتر هم شود. بازی‌ها چند روز قبل از فیفادی آغاز می‌شود و از این رو، تیم‌های مثل ایران و ازبکستان نمی‌توانند حداقل در بازی نخست از بازیکنان لژیونر‌شان استفاده کنند. اتفاقا یکی از دلایلی که مالزی از حضور در این مسابقات انصراف داده همین است که گفته نمی‌تواند لژیونرهایش را داشته باشد. طبق قوانین فیفا باید 72 ساعت قبل از هر بازی هم استراحت شامل حال بازیکن‌ها شود که هیچ‌کدام از این موارد میسر نخواهد بود. حتی ازبکستان که میزبان گروه اول این بازی‌هاست عنوان کرده که در دیدار نخست بدون حضور لژیونرهایش به میدان می‌رود.
مدیریت در همین حد است
با توجه به آنچه که رفت؛ مشخص است که زمانبندی این مسابقات بد و زمین مسابقه هم بدتر است. مسئله ولی اینجاست که ظاهرا چاره‌ای به غیر از این هم نیست. فدراسیون فوتبال ایران از یافتن رقیب به دردبخور و در شان، برای تیم ملی ایران ناتوان نشان داده و مجبور است که تن به بازی با تیم‌های ضعیفی همچون افغانستان و تاجیکستان دهد. فرمت مسابقات به گونه‌ای است که از هر گروه تیم‌های اول به فینال صعود می‌کنند و تیم‌های دوم هم به دیدار رده‌بندی می‌روند.
اگر اتفاق غیرمترقبه‌ای رخ ندهد، ایران و ازبکستان مثل دور قبل باز هم فینال را برگزار می‌کنند تا با کیفیت‌ترین بازی کافا، در فینال رقم بخورد. موضوع اینجاست که اگر قرار است ایران فقط یک بازی به دردبخورد در این بازی انجام دهد، چه لزومی است که ریسک بازی روی زمین‌های چمن مصنوعی با تیم‌های رده‌پایین دنیا را به جان بخرد؟
امیر از این فرصت استفاده می‌کند؟
همان‌طور که عنوان شد ایران در بازی نخست نمی‌تواند از لژیونرهایش استفاده کند. برکسی پوشیده نیست که با توجه به حضور مهدی طارمی در فوتبال ایتالیا (فعلا) و تعداد بی‌شماری از لژیونرهای ایرانی در باشگاه‌های اماراتی، امکان استفاده از آن‌ها در بازی مقابل افغانستان نخواهد بود. اگر تیمی به جای مالزی به این تورنمنت اضافه شود، با توجه به اینکه فاصله بازی اول و دوم فقط 3 روز است، باز هم بعید است فرصتی نصیب آن‌ها شود.
به این ترتیب به نظر می‌رسد که تنها حُسن حضور ایران در این دوره از بازی‌ها کافا می‌تواند آزمودن توانایی بازیکنان جوان و یا شاغل در لیگ برتر باشد که کمتر فرصت حضور در ترکیب تیم ملی را به دست آورده‌اند. اگرچه این مورد هم با توجه به برنامه‌ریزی صورت گرفته ریسک مصدومیت را همچنان به همراه دارد ولی شاید توفیقی اجباری باشد تا قلعه‌نویی بر ترسش برای استفاده از بازیکنان جوان غلبه کند.
